Co jednak zrobić w sytuacji, gdy mamy do dyspozycji amatorski sprzęt i ambicje do tego, żeby ujęcia robione w domu, w kiepskim oświetleniu, z ruchliwymi dziećmi, wychodziły naprawdę świetnie? Przeczytajcie nasze porady i dowiedzcie się jak zrobić sobie fajne zdjęcie samemu w domu! Pomysł na zdjęcia w domu – przede wszystkim hej tez sam sobie zrobilem ale lepiej popros jakiegos znajomego o pomoc bo zrudno jest przelozyc kolczyk przez dzurke a potem go zakrecic. ja mialem styrylny kolczyk nowa igle od strzykawki i zapas chusteczek :P najwazniejsze zebys miala umyte dlonie i zebys dobrze wytarla wiedzidelko to igla ani kolczyk nie beda sie slizgaly. najgorsze bylo pierwsze przebice jak zobaczylem ze nie boli to juz Wzięcie się w garść, siła woli, to za mało aby sobie pomóc. Poradzić z czymś, z czym do tej pory nie mogłeś. Masz problem nie dlatego, że chcesz ale dlatego, że nie masz pomysłu co z nim zrobić albo masz w sobie coś, co blokuje Twoje pomysły i nie wiesz co to jest. Nie dostrzegasz jakiś możliwości czy swoich zasobów. Jesteście w stanie wybaczyć sobie coś, co świadomie zrobiliście wbrew sobie, w rozżaleniu, pod presją Osób Trzecich? Komuś, Kto nie był do końca fair i Jego postępowanie budzi niesmak, ale to nie tłumaczenie prtzecież dla odwetu Każdy uważa, że psycholog wie jak innym ''zrobić dobrze''. Jednak to i psycholog musi wiedzieć jak sobie samemu zrobić tak aby i mu było miło. W końcu to przede wszystkim nam ma być dobrze, bo to My jesteśmy najważniejsi. Nasza grupa to ponad 30 tęgich psychologicznych głów, a każdy jest z nas inny.. Np. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Choć mój blog nie jest o seksie, to dzisiaj odpowiem na nurtujące Cię pytanie - jak zrobić sobie dobrze w zaledwie 5 minut? Znam sporo kobiet, które myślą, że żeby zadowolić siebie trzeba najpierw zadowolić innych - partnera, szefa, przyjaciółkę. Są w stanie zrobić wiele, by zasłużyć na ich miłość, przyjaźń, czas i uznanie. I jak się pewnie domyślacie, jest to bardzo toksyczne zachowanie z dwóch względów. Po pierwsze, w języku zdrowych relacji wyrażenie "zasłużyć sobie na..." w ogóle nie powinno występować, a zwłaszcza kiedy mówimy o szacunku. Nie wiem jak Ty, ale ja nie muszę zapieprzać jak osioł, wchodzić nikomu w dupę ani gotować 3-daniowego obiadu, by być szanowaną. Jasne, nie mam kontroli nad tym, co ktoś o mnie pomyśli, ale to ja decyduję, czy i którą opinię wezmę sobie do serca. A poza tym najważniejszą osobą, która powinna mnie szanować jestem ja sama. I właśnie od tego trzeba zacząć. Niby prosta sprawa, a jednak tak często: Uczymy się i zgarniamy piątki tylko po to, by zasłużyć na uznanie rodziców. Zakładamy niewygodne, cholernie wysokie szpilki, by usłyszeć komplement od typa, którego pierwszy raz widzimy na oczy. Albo wręcz przeciwnie, rezygnujemy z założenia ulubionej sukienki, by nasz facet nie miał powodów do zazdrości. Przytakujemy innym, by zasłużyć na miano bezkonfliktowych osób. Rezygnujemy z marzeń, bo ktoś powiedział, że w tym wieku nie wypada albo w ogóle kobiecie to nie przystoi. Serio? "Zasłużyć" to my sobie możemy w konkursie literackim abo będąc honorowym dawcą krwi, a nie jako żona czy córka. Po drugie, żeby dzielić się z innymi, trzeba najpierw samemu zgromadzić. To naturalne, że w relacji z bliskimi chcemy dać z siebie wszystko, co najlepsze. I właśnie dlatego wstajemy kwadrans wcześniej, by zrobić ukochanemu facetowi śniadanie. Potrafimy zarwać nockę, byleby wyciągnąć przyjaciółkę z tarapatów. Jesteśmy w stanie rzucić wszystko i jechać na drugi koniec Polski tylko po to, by powiedzieć: "Tęskniłam" i choć na chwilę zanurzyć się w ulubionych ramionach. I na etapie tych mikro gestów wszystko gra, bo w końcu pokazujemy jak bardzo nam zależy, prawda? Problem jednak leży w naszych oczekiwaniach. Często traktujemy bliskich jak łatkę, która uratuje nasze stare jeansy. Chcemy kochać i tę miłość dostać w zamian, ale tutaj pojawia się pytanie, czy w ogóle potrafimy nią kogoś obdarzyć? Nie chodzi mi o tę "miłość", która pada na kolana i błagalnym tonem prosi o chwilę czułości. Ani o tę, która mówi: "Zrobię dla Ciebie wszystko, choćby kosztem swojego dobra". Taka "miłość" jest destrukcyjna, a przecież miłość powinna uskrzydlać, a nie upierdalać nam te skrzydła u podstaw. Taka "miłość" to niemiłość do samej siebie. Jak zrobić sobie dobrze? - sprawdzone sposoby A przecież chcesz mieć fajną, zdrową relację ze swoim partnerem czy dzieckiem. Wiem to, bo sama o tym marzę. I właśnie dlatego codziennie robię sobie dobrze. Okazuję sobie troskę na tysiące sposobów: Jem zdrowo z szacunku do swojego zdrowia. Trenuję, bo chcę być jeszcze silniejsza. Chodzę od rana do wieczora w pidżamie, kiedy potrzebuję totalnego resetu. Zakładam czerwoną sukienkę, kiedy chcę się poczuć jak milion dolców. Słucham muzyki w samotności, by pozbierać myśli. Śpiewam w samochodzie, bo to poprawia mój nastrój. Chodzę ze sobą do kina i na koncerty, bo to daje mi ogromną energię. Podróżuję sama, by poznać siebie jeszcze lepiej. Szukam inspiracji w ludziach, książkach, kiedy mam wrażenie, że żyję byle jak. Mówię o sobie dobrze albo wcale, bo dbam o poczucie własnej wartości. Wiem, że miłość do samej siebie to podstawa zdrowych relacji, a ja bardzo sobie cenię szeroko rozumiane zdrowie. W końcu nie bez powodu nazwałam się Fitkolą :). Zastanawiam się, czy masz podobne podejście do mojego i czy też robisz sobie dobrze. Jeżeli tak, to koniecznie napisz mi, jak to robisz i co jest gwarancją Twojego emocjonalnego orgazmu :D. Ściskam! Czy warto samodzielnie pozycjonować swoją stronę www? Krótka odpowiedź na pytanie ‘czy samodzielnie pozycjonowanie strony www ma sens’ brzmi: ‘to zależy’. Dłuższa odpowiedź, którą znajdziesz poniżej (uwzględniająca kluczowe zagadnienia związane z pozycjonowaniem, takie jak dobór słów kluczowych, analiza pozycji w Google, algorytmy Google, audyt SEO, optymalizacja strony, link building, etc.), powinna pomóc Ci odpowiedzieć na pytanie jak to jest w Twoim konkretnym przypadku. Czy warto i jeżeli warto, jak samemu pozycjonować stronę www i jakich rezultatów możesz oczekiwać dbając samodzielnie o pozycjonowanie swojej strony. Zacznij od poznania swoich podstawowych opcji dotyczących pozycjonowania swojej strony. Różne opcje dotyczące pozycjonowania Decydując się na pozycjonowanie swojej strony www możesz wybrać pozycjonowanie strony samemu, zatrudnienie na etat specjalisty SEO, albo zlecenie dbania o pozycjonowanie freelancerowi lub agencji specjalizującej się w pozycjonowaniu. Każda z tych opcji ma swoje plusy i minusy. Koszty i zyski z pozycjonowania samodzielnego i zleconego Jednym z podstawowych zagadnień związanych z decyzją dotyczącą samodzielnego pozycjonowania lub zlecenia pozycjonowania na zewnątrz jest kwestia kosztów i zysków z pozycjonowania. Kwestia ta jest nieoczywista, dlatego poniżej kilka uwag na ten temat. Samodzielnie dbając o pozycjonowanie strony możesz oszczędzić trochę pieniędzy, które przeznaczyłbyś /przeznaczyłabyś na zlecenie pozycjonowania komuś z zewnątrz, aczkolwiek musisz pamiętać, że: Jeżeli nie jesteś na bieżąco z tematyką pozycjonowania i nie masz doświadczenia w temacie, w bilansie zysków i strat, powinieneś / powinnaś uwzględnić to, że efekty Twojego działania będą z pewnością dużo słabsze niż w przypadku działań profesjonalistów (a czasami możesz wręcz zaszkodzić swojej stronie, zwłaszcza jeżeli będziesz próbował / próbowała ‘pójść drogą na skróty’ – na Twoją stronę może zostać nałożony filtr algorytmiczny lub ręczny). Oszczędności początkowe nie będą aż tak duże jak mogłoby Ci się wydawać (w stosunku do kosztów zlecenia pozycjonowania na zewnątrz), gdyż nie wszystkie działania pozycjonerskie można wykonać bezkosztowo. Profesjonalne pozycjonowanie będzie wymagało zakupu licencji na odpowiednie oprogramowanie, wykupienie serwerów i domen na zaplecze SEO, dokształcenie się (specjalistyczne kursy, książki), etc. W przypadku samodzielnego pozycjonowania większość tych kosztów będziesz musiał / musiała ponieść we wstępnej fazie działań. Podobnie będzie jeżeli zdecydujesz się zatrudnić kogoś na etat. W przypadku zlecenia pozycjonowania na zewnątrz, koszty te poniosła już firma / osoba, którą wynajmiesz, a Ty zapłacisz tylko tyle na ile się umówicie. Jeżeli zostaniesz specjalistą / specjalistką SEO (przeznaczając odpowiednio dużo czasu na ciągłe dokształcanie w temacie i zbieranie doświadczeń), długoterminowe (zapewne w perspektywie kilku lat) koszty związane z samodzielnym pozycjonowaniem będą niższe niż koszty zlecania pozycjonowania, a zyski mogą być porównywalne. Dużo jednak zależy także od tego kim jest Twoja konkurencja i czy uda Ci się utrzymać regularność działań pozycjonujących. Zobacz artykuł: Jak się nauczyć pozycjonowania stron. Ponieważ w pozycjonowaniu bardzo istotna jest właśnie konkurencja, zanim zdecydujesz o tym w jaki sposób chcesz z nimi konkurować (samodzielnie czy zlecając pozycjonowanie na zewnątrz), zastanów się tak naprawdę kim jest Twoja konkurencja i w jakim wyścigu wspólnie startujecie. Pozycjonowanie to wyścig Bez względu na to czy Twoim biznesem jest prowadzenie restauracji, sklepu internetowego, kancelarii adwokackiej, gabinetu medycyny estetycznej, sklepu osiedlowego czy firmy deweloperskiej, dla lepszego zrozumienia tego czy w Twoim przypadku pozycjonowanie strony samemu ma sens, musisz zdać sobie sprawę z tego, że dbanie o wysoką pozycję w wynikach wyszukiwania Google jest swego rodzaju wyścigiem. W wyścigu (o jak najwyższe pozycje w wyszukiwarce), w którym bierzesz udział, startuje cała Twoja konkurencja. W zależności od tego w jakiej branży pracujesz, ten wyścig można porównać do: ‘wyścigu kolarskiego grupki znajomych z okolicy’ (gdzie każdy sam dba o swój sprzęt, każdy dba samodzielnie o pozycjonowanie swojego biznesu), ‘wyścigu samochodowego o puchar prezydenta miasta’ (gdzie niektórzy są takimi domorosłymi mechanikami i sami dbają o swój sprzęt, a inni zlecają opiekę nad sprzętem na zewnątrz – niektórzy sami dbają o pozycjonowanie, inni zlecają to pozycjonowanie specjalistom), czy, w końcu, do ‘wyścigu Formuły 1’ (gdzie jedna osoba prowadzi bolid, jeden zespół zajmuje się obsługą techniczną, inny zespół zajmuje się dokonywaniem analiz pracy bolidu, pozycji swojej i konkurencji, etc.). W zależności od tego w jakim wyścigu bierzesz udział inaczej zachowuje się Twoja konkurencja, inne nakłady przeznaczacie na swoje bolidy (biznesy i ich pozycjonowanie), potrzebujecie mniejszego lub większego zespołu do tego, aby wygrać, albo przynajmniej znaleźć się w TOP 10 wyścigu (TOP 10 wyników wyszukiwania). Jakich rezultatów możesz się spodziewać dbając o pozycjonowanie strony samemu przy braku konkurencji lub bardzo małej konkurencji samodzielnie dbającej o SEO Jeżeli startujesz w ‘lokalnym wyścigu rowerowym’ i wszyscy Twoi konkurenci samodzielnie dbają o swoje rowery, i Ty również spokojnie możesz samodzielnie dbać o to, aby Twój rower był sprawny i pozwalał Ci osiągać czołowe rezultaty. Musisz jednak na bieżąco monitorować efekty swoich działań i działań konkurencji. Podobnie jest z małym biznesem, którego konkurencją jest jedynie jeden lub dwa sklepy osiedlowe. Jeżeli cała Twoja konkurencja to w sumie 5 firm i każdy samodzielnie dba o pozycjonowanie swojej strony, w takim przypadku i Ty samodzielnie pozycjonując swoją stronę samemu możesz utrzymywać się w tym TOP 10. Musisz jednak dbać o to, aby być zawsze o krok przed konkurencją, tak aby i w kolejnym wyścigu, kolejnym dniu / miesiącu znaleźć się w TOP 10. Pamiętaj też, że takie sytuacje w biznesie są raczej rzadkie i upewnij się czy na pewno Twoją konkurencją są tylko te firmy, które Ci się nią wydają (o tym jak to zrobić przeczytasz poniżej). Jakich rezultatów możesz się spodziewać dbając o pozycjonowanie strony samemu przy zauważalnej, ale wciąż niezbyt dużej konkurencji w większości samodzielnie dbającej o SEO Jeżeli bierzesz udział w ‘wyścigu o puchar prezydenta miasta’… Jeżeli w samej Twojej okolicy jest kilkanaście firm konkurujących z Tobą, wciąż możesz samodzielnie opiekować się swoim ‘bolidem’, samodzielnie dbać o pozycjonowanie swojej firmy, niemniej jednak musisz liczyć się z tym, że nie masz 100% pewności nawet co do tego czy znajdziesz się w TOP 10, już nie mówiąc o TOP 3. I to zakładając, że Twoja konkurencja nie korzysta z usług serwisantów / specjalistów SEO. W wyścigach tego typu bowiem niektórzy samodzielnie dbają o swoje ‘bolidy’ (pozycjonują swoje firmy), inni wynajmują specjalnego serwisanta (specjalistę SEO), a jeszcze inni zlecają opiekę nad ‘bolidem’ zespołowi specjalistów (agencji SEO). Przy konkurencji, która wynajmuje specjalistów Twoje szanse na znalezienie się w TOP 10 istotnie maleją. Jakich rezultatów możesz się spodziewać dbając o pozycjonowanie strony samemu przy bardzo dużej konkurencji na rynku zlecającej działania pozycjonujące firmom zewnętrznym, specjalistom SEO I w końcu, jeśli bierzesz udział w ‘wyścigu Formuły 1’. Jeżeli Twoją konkurencją są firmy z całej Polski czy całego świata działające na lokalnym i globalnym rynku, firmy które zlecają wiele działań (działań z zakresu pozycjonowania) ekipom specjalistów, to przede wszystkim – przyjmij szczere gratulacje, grasz bowiem najwyraźniej w Lidze Mistrzów. Jednocześnie, w takiej sytuacji, jeżeli decydujesz się na samodzielną opiekę nad Twoim bolidem Formuły 1, Twoje szanse na TOP 10 maleją drastycznie, dążą do 0. Wyobraź sobie bowiem, że gdy Ty zamiast prowadzić bolid najlepiej jak potrafisz, co kilka okrążeń musisz wysiąść z samochodu, żeby wymienić opony, zatankować go, naprawić, cały czas musisz sprawdzać gdzie są pozostali uczestnicy wyścigu i jak się zachowują. Twoja konkurencja ma natomiast zespół serwisantów dbających o to, aby ich bolid utrzymywał jak najlepsze parametry i szefowie tych firm (kierowcy tych bolidów) muszą jedynie dbać o to, aby jak najlepiej prowadzić swoje bolidy, wjeżdżają na 5 sekund do boksu, w którym zespół robi co trzeba i jadą dalej, otrzymują na bieżąco informacje o tym gdzie jest reszta zawodników i ostatecznie… zostawiają Cię daleko z tyłu. W przypadku tego typu zawodów samodzielne pozycjonowanie nie daje Ci praktycznie żadnej szansy na znalezienie się w TOP 10. Oczywiście, rezultaty opisane powyżej, jak większość zagadnień związanych z pozycjonowaniem, nie są sztywnymi regułami. Może się bowiem okazać, że nawet gdy masz bardzo małą konkurencję ‘uda’ Ci się otrzymać ‘ban’ od Googla lub na Twoją stronę nałożony zostanie ‘filtr’, który sprawi, że znikniesz z wyników wyszukiwania. Może też okazać się, że jesteś urodzonym specjalistą SEO (urodzoną specjalistką SEO) i wszelkie Twoje działania będą tak trafne, że nawet przy gigantycznej konkurencji uda Ci się wprowadzić stronę do TOP 10 lub TOP 3 na poszczególne frazy kluczowe. Jeżeli więc chcesz spróbować głębiej zastanowić się nad tematem samodzielnego pozycjonowania, poniżej znajdziesz dokładniejsze informacje dotyczące tego jak pozycjonować swoją stronę www. Jak pozycjonować stronę samemu Generalnie, na pozycjonowanie składa się kilka elementów, takich jak: dobór słów kluczowych i analiza pozycji w Google na te słowa kluczowe, audyt SEO, wdrożenie zaleceń optymalizacyjnych, rozbudowa contentu i link building. Jeżeli chcesz pozycjonować stronę samemu to są kluczowe tematy, które musisz opanować i wdrożyć lepiej od konkurencji. Dobór słów kluczowych i analiza pozycji w Google Jeżeli chcesz wiedzieć jak wygląda Twoja aktualna sytuacja w wyścigu o pozycję w Google, jak to jest w Twoim przypadku – czy masz dużą czy małą konkurencję, na jakie słowa kluczowe jesteś w TOP 10, a na jakie (być może) nie mieścisz się nawet w TOP 100, w pierwszej kolejności (zanim zaczniesz korzystać z profesjonalnych narzędzi) wypisz sobie słowa kluczowe / frazy kluczowe, po których spodziewasz się, że użytkownicy odwiedzają Twoją stronę. Potraktuj to jako autodiagnozę swoich aktualnych umiejętności SEO i rozumienia potrzeb i zachowań swoich klientów. Następnie, korzystając z Google Analytics i Google Search Console sprawdź jak wyglądają rzeczywiste wejścia użytkowników Twojej strony z organicznych wyników wyszukiwania (zapytania, liczba wyświetleń, liczba kliknięć). Jeżeli wypisane wcześniej przez Ciebie słowa kluczowe pojawiają się w zapytaniach z których przychodzi ruch na stronę to bardzo dobrze, jeżeli nie, Twoja strona zapewne będzie wymagała dokładniejszej analizy i działań związanych z pozycjonowaniem. Przed przejściem do sprawdzenia pozycji na poszczególne słowa kluczowe, możesz wykorzystać specjalne programy, aby sprawdzić jeszcze jakie frazy kluczowe mogą być istotne dla Twojej strony. Programy do monitorowania efektów pozycjonowania Jeżeli na tym etapie decydujesz się samodzielnie dbać o pozycjonowanie, albo przynajmniej chcesz zobaczyć jaką pozycję zajmujesz do tej pory w wyścigu w którym startujesz, pozycję swojej strony w Google możesz sprawdzić: ręcznie wpisując interesujące Cię frazy kluczowe w wyszukiwarkę (nie jest to jednak zalecane, gdyż tego typu analizy ręczne są zawodne i zależne od wcześniejszych wyszukań, Twojej lokalizacji, etc.) lub korzystając z profesjonalnych narzędzi (w wersjach darmowych lub płatnych) typu Google Search Console, Google Analytics, ASPS, SEMSTORM, SEOSTATION, AHREFS, ACCURANKER, RANKTANK, SERPOSCOPE, etc. (oczywiście, żeby w pełni skorzystać z niektórych z tych narzędzi będziesz musiał wykupić abonament / licencję i zdobyć doświadczenie w ich obsłudze i rozumieniu uzyskiwanych wyników analiz). Poznaj algorytmy Google Każdy kto chce poważnie myśleć o pozycjonowaniu strony musi także znać zasady ustalania pozycji w Google, algorytmy, które decydują o tym czy dana domena uznana zostanie za wiarygodną, dana strona za wartą pojawienia się w pierwszej dziesiątce. Google wciąż zmienia swoje algorytmy, aby udoskonalać wyszukiwania, karać nieuczciwych pozycjonerów, dywersyfikować treści, które otrzymują użytkownicy. Myśląc o samodzielnym pozycjonowaniu powinieneś / powinnaś być na bieżąco z wszelkimi algorytmami i zmianami w algorytmach Google, takimi jak: PageRank, Panda, Pingwin, Pirat, Phantom, Payday Loan, Koliber, Gołąb, RankBrain, Opos, Medical Update, Site Diversity Update, Maverick Update, etc. Bez znajomości tych algorytmów samodzielne pozycjonowanie może nawet zaszkodzić Twojej stronie. Profesjonaliści do skutecznego pozycjonowania wykorzystują szereg narzędzi usprawniających działania, dlatego jeżeli chcesz samodzielnie pozycjonować swoją stronę, oprócz świadomości związanej z pozycją Twojej strony w wynikach wyszukiwania, znajomości algorytmów Google, musisz też nauczyć się obsługi odpowiednich programów wspierających pozycjonowanie oraz często zapłacić za możliwość korzystania z nich. Na pewno będziesz musiał / musiała nauczyć się korzystać z programów służących do audytu SEO. Audyt SEO strony i wdrożenie zaleceń optymalizacyjnych Oprócz analizy naszej pozycji w Google konieczne jest przeprowadzanie audytu strony. Programy, które mogą nam pomóc w monitorowanie pozycji w Google często pomagają też w audycie strony. Audyt strony powinien uwzględniać takie kwestie jak: tytuły i metadane, poprawność indeksowania strony internetowej, dostosowanie strony do urządzeń mobilnych, poprawność pliku mapy witryny, struktury serwisu, oceną linkowania wewnętrznego, poprawność struktury adresów url, ocenę przekierowań (301, 503, etc.), ocenę optymalizacji treści i obrazów na stronie, szybkości ładowania strony, zagrożeń wynikających z duplikacji treści, poprawność kodu strony, błędy na stronie, etc. Dobry audyt kończy się zaleceniami optymalizacyjnymi, które następnie należy sukcesywnie wdrożyć. Rozbudowa contentu Rozbudowa contentu jest jedną z najważniejszych kwestii związanych z pozycjonowaniem. Generalnie, kiedy wiesz już jakie frazy kluczowe są istotne dla Twojej strony powinieneś / powinnaś tworzyć jak najwięcej wartościowych treści uwzględniających te frazy, związanych z zagadnieniami, których te frazy dotyczą. Tworzenie contentu musi być działaniem regularnym, a tworzone treści muszą nie tylko spełniać wymogi SEO, ale być interesujące dla czytelników / czytelniczek. Link Building i zaplecze SEO Na pozycję w wynikach wyszukiwania od dawna bardzo duży wpływ ma liczba i jakość linków prowadzących do strony, dlatego samodzielnie dbając o pozycjonowanie musimy kontrolować na bieżąco liczbę i jakość tych linków oraz rozwijać bazę tych linków, np. poprzez wysokiej jakości zaplecze SEO. W budowaniu i kontrolowaniu linków pomóc mogą takie narzędzia jak Link Detox czy różne narzędzia z ‘link research tools’. Dzięki temu będziesz mógł / mogła usunąć linki, które bardziej szkodzą Twojej stronie niż jej pomagają. Pozycjonując stronę samodzielnie powinieneś / powinnaś zadbać o odpowiednie zaplecze SEO, które wymaga takich czynności jak: zakładanie stron, zakup serwerów, tworzenie wartościowych treści, budowanie pozycji stron pozycjonujących, etc. Oczywiście, żeby Twoje zaplecze SEO spełniało swoje funkcje musisz zadbać o to, aby stworzyć je w sposób zgodny z najlepszymi praktykami. Istotne wskazówki znajdziesz w artykule: Przygotuj się na pytania i wątpliwości związane ze strategią pozycjonowania i konkretnymi zagadnieniami związanymi z pozycjonowaniem Opisane powyżej podstawowe zagadnienie to oczywiście wierzchołek góry lodowej zagadnień związanych z pozycjonowaniem. W sytuacji, w której nasza konkurencja w ogóle nie zajmuje się SEO, te kilka działań może być wystarczające by znajdować się w TOP3, natomiast jeżeli nasi konkurenci także dbają o swoją pozycję będziemy musieli sobie odpowiedzieć na wiele pytań i podjąć decyzje dotyczące konkretnych działań pozycjonujących pomagające nam zyskiwać dodatkowe punkciki i wspinać się po drabince aż do TOP 10 czy TOP 3. Wiele pytań na które natkniemy się dbając o SEO nie będzie miało prostych odpowiedzi, prostych recept, zasad działania. Wiele odpowiedzi wymaga doświadczenia i monitorowania zmian w algorytmach Google, gdyż to co miesiąc temu mogło pomagać stronie, w kolejnym miesiącu może sprawić, że spadnie ona w wynikach wyszukiwania. Przykładowo, samodzielnie pozycjonując stronę, wcześniej czy później, będziesz musiał / musiała odpowiedzieć sobie przynajmniej na kilka z poniższych pytań: Co umieścić w plikach ‘ ‘.htaccess’? W jaki sposób zastosować pozycjonowanie szerokie i kiedy ma ono sens? Jak zadbać o dobrą pozycję w Mapach Google? Jak sprawdzić czy strona ma nałożony filtr algorytmiczny albo ręczny? Czy i jak nawigacja okruszkowa wpływa na pozycjonowanie i jak ją wdrożyć na stronie? Jak dużo treści może być zduplikowane na stronach (np. w opisach produktów), żeby nie obniżyło to pozycji w Google? Które metatagi stosować na stronie? W jaki sposób prowadzić bloga firmowego, aby pomagał w pozycjonowaniu? Ile stron zapleczowych można utrzymywać na jednym serwerze z jednym IP? Jak rozumieć spadek w wynikach wyszukiwania i co zrobić, aby powrócić do TOP 10? Jak wykorzystywać social media do pozycjonowania (np. jak często umieszczać linki do produktów na Facebooku, Instagramie, Twitterze aby sobie nie zaszkodzić)? Jak zwiększyć efektywność indeksowania strony? Ile url’i można dodać do pliku mapy xml i jak stworzyć taką mapę, żeby pomagała w pozycjonowaniu? Czym są i jak poprawnie wykonać przekierowania 301, 302, 307 etc.? Jak monitorować błędy 404 i jak je niwelować? Czy ‘/’ na końcu ścieżki może wpłynąć na pozycjonowanie? Kiedy stosować status 503 na stronie? I wiele innych… Podsumowanie Pozycjonowanie strony to, wbrew temu co się niektórym wydaje, bardzo skomplikowana sprawa. Wracając do pytań postawionych na początku tego artykułu, czyli – czy warto, czy pozycjonowanie strony samemu ma sens, odpowiedź wciąż brzmi: „to zależy”. To zależy od tego kim jest i jak dba o swoje pozycje Twoja konkurencja, jakie są Twoje dotychczasowe doświadczenia związane z pozycjonowaniem, jakich efektów oczekujesz, ile czasu możesz przeznaczyć na pozycjonowanie, ile pieniędzy masz do zainwestowania, etc. Mam nadzieję, że powyższy artykuł pomógł Ci w autodiagnozie Twoich własnych umiejętności związanych z SEO oraz w przemyśleniu kwestii istotnych dla decyzji związanej z tym czy w Twoim konkretnym przypadku warto samemu zajmować się pozycjonowaniem strony i jak się za to zabrać. Musisz wiedzieć, że specjaliści / specjalistki SEO potrafią wykonać praktycznie wszystko co zostało opisane w powyższym artykule, znają programy tutaj nadmienione, posiadają pozytywne i negatywne doświadczenia związane z realizacją różnych strategii pozycjonowania. Jeżeli zdecydujesz się samodzielnie dbać o pozycjonowanie swojej strony, a Twoja konkurencja zdecyduje się na skorzystanie z usług tych specjalistów, przyjdzie Ci startować z nimi w wyścigu. Pytania, które powinieneś / powinnaś sobie w związku z tym w tym momencie zadać brzmią: czy czujesz, że jesteś w stanie z nimi wygrać? i czy chcesz startować w tym wyścigu czy wolisz wynająć kogoś, kto wystartuje w tym wyścigu w Twoim imieniu? Witajcie Kochani po dłuższej przerwie :* Zapewne pierwszą rzeczą, która rzuca Wam się w oczy to zmiana designu na moim blogu. Mam nadzieję, że nowe tło i kolorystyka przypadnie Wam do gustu. Jednak to nie wszystko! W najbliższym czasie zmienią się także formy dodawania postów i częstotliwość pisania ich tutaj przeze mnie. Główną rzeczą, którą na pewno zauważycie to będą także posty w języku angielskim, ale bez obaw, będą dwie wersje językowe także dla moich polskich czytelniczek :) Będą tutaj się pojawiać także posty wyłącznie w języku polskim. Szczególnie ze względu na to, że obcokrajowiec nie zrozumie poruszanego problemu bo nie jest Polakiem (nie łudźmy się, niektóre rzeczy tylko my Polki zrozumiemy ;) ) Życzę Wam jeszcze przyjemniejszego czytania niż wcześniej! :* ********************* Ten post właśnie zalicza się do tych, który skierowany jest wyłącznie do moich rodaków. Nie chodzi tutaj, broń Boże, o jakąś nietolerancję bądź manię wyższości, a jedynie o zwyczajne zapiski prawne obowiązujące nas w Polsce. Przejdźmy do rzeczy. Ile razy szłam do fotografa, aby zrobił mi zdjęcie legitymacyjne lub do dowodu, tylekroć moje szczęście na twarzy bledło, gdy dostałam wywołane zdjęcia, a na nich była moja twarz, która za nic mi się nie podobała! I wtedy zastanawiałam się czy jestem taka brzydka, czy ten SUPER fotograf nie jest wcale takim profesjonalistą, bo robi zdjęcie do dowodu tylko na odwal się, nie patrząc na to czy wyglądamy na nim najzwyczajniej w świecie ładnie. Po kilku latach przyglądania się mojej postaci na zdjęciu w legitymacji szkolnej powiedziałam sobie stanowcze NIE dla szkolnych fotografów. Chciałam aby w moim indeksie studenckim było ładne zdjęcie. Tak dla mojej satysfakcji i lepszego poczucia psychicznego. Poszperałam w internecie i okazało się, że łatwo i prawie półdarmo można zrobić sobie spokojnie takie zdjęcie samemu w domu, a do tego wybrać zdjęcie na którym według swojego uznania wygląda się najlepiej. Jednak zanim zrobiłam TO moje wymarzone zdjęcie do indeksu sporo godzin zajęło mi przeszukiwanie internetu, aby dowiedzieć się jakie są wymagania dotyczące zrobienia takiego zdjęcia, aby przypadkiem mi go nie odrzuciła pani w urzędzie lub dziekanacie. Z tego powodu, że zmarnowałam tyle czasu, chcę oszczędzić go Wam i dlatego postanowiłam zawrzeć wszystko w jednym poście od początku do końca ;) Co będzie Ci potrzebne? zwykły aparat cyfrowy lub lustrzanka (z aparatu w komórce lepiej zrezygnuj) jednolite tło ( najlepiej białe lub jasnożółte, jasnoszare) komputer prosty program do obróbki zdjęć taki jak np. Picasa lub Photoscape pomocnik lub statyw 1. Robimy zdjęcie do dowodu osobistego lub legitymacji / indeksu Osobę, która chce mieć zrobione zdjęcie do dokumentu ustawiamy na jednolitym tle. Pamiętaj o wymogach zdjęcia do dowodu! Potrzebujesz 2 zdjęcia o wymiarach 35x45mm zdjęcia muszą być wyraźne! (ostre) zdjęcia muszą przedstawiać lewy półprofil osoby z odsłoniętym lewym uchem osoba nie może mieć na zdjęciu zasłoniętej twarzy, ani mieć nakrycia głowy, a także nie może mieć ciemnych okularów! Istnieją jednak pewne wyjątki: 1) Osoba z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku może załączyć do wniosku fotografie przedstawiające osobę w okularach z ciemnymi szkłami. Obowiązkowo trzeba wówczas okazać w urzędzie: • w przypadku osoby do 16. roku życia — orzeczenie o niepełnosprawności lub • w przypadku osoby, która ukończyła 16 lat — orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z powodu wrodzonej lub nabytej wady narządu wzroku. Orzeczenia muszą być wydane zgodnie z przepisami o orzekaniu o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności. 2) Osoba nosząca nakrycie głowy ze względu na swoje wyznanie może oddać fotografie przedstawiające osobę z nakryciem głowy. Dokumentem poświadczającym to uprawnienie jest zaświadczenie o przynależności do wspólnoty wyznaniowej. 2. Kilka praktycznych rad : - nie smaruj się do takiego zdjęcia tłustymi kremami, bo twarz będzie się świecić, - jeśli to możliwe wykonaj zdjęcie w dobrze oświetlonym pomieszczeniu bez użycia lampy błyskowej, aby nie wyszedł efekt czerwonych oczu, - nie zakładaj długich kolczyków, lepiej załóż wkrętki, aby pani z urzędu się nie czepiała ;) -nie rób mocnego makijażu! Najlepiej delikatnie tylko podkreśl oczy i usta, -zrób zdjęcie portretowe najlepiej od połowy klatki piersiowej w górę i obejmij kadrem także całe ramiona! Nie obetnij przypadkiem czubka głowy, najlepiej zostawić trochę więcej tła, aby spokojnie przyciąć zdjęcie do odpowiedniej wielkości w programie graficznym. 3. Obróbka zdjęcia na komputerze Do podstawowej obróbki cery wystarczy taki program jak Picasa 3. Jest tam takie praktyczne narzędzie, które pozbawi nas nieprzyjemnych worków pod oczami oraz innych niedoskonałości skóry. Jednak pamiętaj, że charakterystyczne znaki (znamienia itp.) które masz wpisane w dowodzie nie mogą cudownie zniknąć z naszej twarzy! Zaczynamy! Najpierw wybierz zdjęcie na którym najbardziej podoba Ci się Twoja mina i Ty sama/sam ;) ( najlepiej wybierz tą z delikatnym uśmiechem). Otwórz w programie Picasa 3. Drugim krokiem, który wykonamy będzie retusz twarzy. Do tego wykorzystaj narzędzie RETUSZ w przyborniku po lewej stronie. Pamiętaj, aby znaków szczególnych nie retuszować! Kolejnym krokiem jaki wykonasz będzie rozjaśnienie zdjęcia i lekkie jego skontrastowanie. Musisz się po prostu trochę pobawić tym przybornikiem po lewej ;) Jednak nie przesadź! Zdjęcie do dowodu musi wyglądać naturalnie! Następnie naciśnij na ikonę PRZYTNIJ i na samym dole paska powinien znajdować się napis "Dodaj niestandardowy format zdjęcia". Naciśnij ten napis. Po otworzeniu się okienka takiego jak jest poniżej wpisz wymiary 35x45! (to standardy wyznaczone przez władzę w Polsce, w innych krajach może być inaczej). Zatwierdź teraz na OK. Teraz możesz operować kadrowaniem w dowolny sposób, ponieważ wymiary ciągle będą te same ;). Najlepiej ,aby kadrowanie wyglądało tak jak poniżej na zdjęciu. Proporcje muszą być podobne, czyli pozostawione podobne odległości po wszystkich stronach. Tak powinno wyglądać dobrze wykadrowane zdjęcie. Te same odległości tła zostawione po każdej stronie oraz dolny próg widoczny trochę poniżej ramion, a powyżej piersi. PAMIĘTAJ, że prawo w Polsce może ulegać zmianom, więc ten tutorial z czasem może nie obowiązywać do zrobienia sobie samemu zdjęcia do dowodu osobistego. Jeśli ktoś potrafi bawić się w innych programach graficznych może doprowadzić kolory do trochę ładniejszych jak poniżej. Jeśli wykonacie wszystkie kroki opisane powyżej możecie być pewni, że pani w urzędzie lub dziekanacie na 100% przymnie Wasze zdjęcie. Uwierzcie, bo sama już trzy razy robiłam sobie sama zdjęcie i nie dostałam odmowy ;) A więc do dzieła i powodzenia! :* A co do wywołania zdjęć to możecie wywołać przez jak i spokojnie sobie wydrukować na drukarce, nawet program do drukowania zdjęć Windows posiada specjalne ramki do wydruku zdjęć do legitymacji. I jeszcze brawa dla wytrwałych którzy przeczytali to wszystko ;) Dziękuję :* You Might Also Like Sztuka przebaczania obejmuje także wybaczanie samemu sobie. Cierpliwe stosowanie pięciu podstawowych zasad przebaczenia, przynosi zawsze dobry skutek. Decyzja o wybaczeniu, przezwyciężaniu emocjonalnego zranienia jest źródłem ulgi. Może się zdarzyć, że powiesz: "Próbowałem kolejno tych wszystkich kroków i nic, nie czuję żadnej ulgi". Tak się czasem wydaje w początkowych etapach przełamywania poczucia krzywdy, kiedy ból lub pamięć zranienia wciąż jeszcze przepełniają serce. Wybaczenie winowajcy jest jednak momentem przełomowym, najtrudniejszym zadaniem do wykonania. Mimo to pozostaje jeszcze przed nami coś bodaj ważniejszego, ostatni krok, który wieńczy cały proces - przebaczenie samemu sobie. Pewnie zdarzyło ci się kiedyś pomyśleć: "Co za głupiec ze mnie! Jak to możliwe, że zrobiłem coś takiego?", albo: "Nie do wiary, że dałem się wciągnąć w tak nieznośną sytuację". Takie stwierdzenia zawierają pośrednio, chęć ukarania samego siebie. Nawet jeśli zewnętrznie uniewinniasz się, mówiąc "Trudno, takie jest życie. Jestem tylko człowiekiem. Popełniłem błąd", albo: "Mam nadzieje, że mi to Bóg wybaczy", w głębi duszy czujesz się źle, czasem chciałbyś się wręcz ukarać i uciekasz się do samooskarżeń. W istocie oznacza to: "Czuje się nic niewart. Inni zasługują pewnie na wybaczenie, ale ja nie. Nie ma we mnie naprawdę nic dobrego". Kiedy sobie wybaczasz, nie przekreśla to wcale tego, co zrobiłeś, ani nie uwalnia cię od odpowiedzialności za uczynek i jego konsekwencje - przeciwnie, raczej to wszystko uwypukla. W procesie wybaczania sobie stwarzasz lepsze niż dotąd warunki do poznawania swojej osobowości, akceptacji siebie, przyjęcia odpowiedzialności i w końcu dokonania w sobie zmiany. Przy wszystkich naszych ograniczeniach akceptujemy wtedy to, kim jesteśmy, i nastawiamy się na poprawę naszej postawy i działań; jesteśmy może nawet na dobrej drodze, by wynagrodzić krzywdę - o ile to jest możliwe - i oczyścić nasze życie ze złych skłonności. Kiedy nie myślisz o poprawie i wątpisz w nią, kiedy dostrzegasz, że niewłaściwie kierujesz swoim życiem, źle kogoś traktujesz, czy też źle postąpiłeś w jakiejś sytuacji, ale poprzestajesz przy tym na niezadowoleniu z siebie, wtedy może się okazać, że nie jesteś zdolny do wybaczenia sobie. Zamiast tego potępiasz się, litujesz się nad sobą, czy też karzesz, zamykając sobie drogę do uzdrowienia i szczęścia, na które, jak każda istota ludzka, zasługujesz. Co się stanie, jeśli będziemy uparcie odmawiać sobie wybaczenia? Wyobraź sobie przez moment, jak czuje się ktoś, kto mówi "nie ma dla mnie wybaczenia; jestem do niczego". Ktoś taki opancerza się poczuciem winy, staje się bierny, tępieje emocjonalnie. Opanowuje go uczucie braku wartości i nieszczęścia. Kończąc ten rozdział, słyszałem z radia w sąsiednim pokoju wesołą muzykę. Nagle została przerwana, nadano tragiczną wiadomość: młody, dziewiętnastoletni chłopak zastrzelił się i umarł w komórce przy swoim domu. Najbardziej szokujące w tym wydarzeniu jest to, że jeśli istniało jakieś uzasadnienie tego rozpaczliwego wyboru, to wyłącznie z punktu widzenia chłopca. A jego rodzice? Jakież to dla nich rozwiązanie? Przeżywają straszliwy ból, a potem, do końca życia, będą musieli żyć pod brzemieniem krótkiego liściku pożegnalnego syna, w którym napisał "jestem do niczego". Czy mógł przez dziewiętnaście lat nigdy nie zobaczyć w sobie żadnej wartości? A, niestety, tak mu się chyba wydawało, gdy pociągał za cyngiel. Nie dowiemy się nigdy, jakie konflikty przeżywał w swej udręczonej duszy. Możemy się tylko domyślać, że gdyby ktoś zdołał go skłonić do wybaczenia sobie i zaakceptowania siebie, nie doszłoby do tragedii. Jeśli godzimy się na nasz los i potrafimy sobie wybaczyć, nawet w najcięższych chwilach naszego życia widzimy promyczek nadziei. Odmowa wybaczenia sobie jest źródłem wielu konfliktów wewnętrznych, przeszkodą w leczeniu ze zranień i odzyskaniu spokoju ducha. Krótko mówiąc - jeśli nie nauczymy się wybaczać samym sobie, nie zdołamy też przebaczyć partnerowi, rodzeństwu, rodzicom, ani nikomu innemu. Zadanie może być trudne, wymaga zwykle pracy i czasu, ale nie wolno się przed nim cofać. Trud opłaca się później, ponieważ wybaczenie sobie jest kluczem do stabilizacji psychicznej, zdrowia emocjonalnego i duchowego, słowem - do uzdrowienia. Surowy osąd samych siebie oddala nas od ludzi ważnych w naszym życiu i od pomyślnej przyszłości. Powątpiewanie w siebie więzi nasze możliwości. Zdarza się, iż przeszkodą w wybaczeniu sobie jest nieuświadomiony gniew lub wina; warto wtedy odnieść się do siebie łagodniej i oderwać się od obciążeń z przeszłości. Dochodząc do ładu z własnymi przewinieniami warto zastanowić się nad swoimi poglądami i zadać sobie pytanie, czy dobrze służą one harmonijnemu i celowemu życiu. Jeśli twój światopogląd kłóci się z niepodważalnymi zasadami społecznymi i przyczynia się do ranienia innych, w takim razie najwyższa pora coś w nim zmienić. Jeśli popełniłeś błędy, nie naprawisz ich złoszcząc się na siebie, obarczając się winą, czy zadając sobie za karę cierpienie. O ile sukces dostarcza radości krótkotrwałej, o tyle błąd, gdy raz stanie się źródłem czyjegoś cierpienia, długo potem przypomina o sobie. Dostrzeżenie pomyłek we własnym postępowaniu może wywołać poczucie winy, uzasadnione zresztą i przydatne dla uniknięcia ich w przyszłości. Zdolność oceny własnych uczynków i wzięcia odpowiedzialności za wyrządzone ewentualnie krzywdy otwiera jednak drogę do samowybaczenia. Jest ono też konieczne, abyś mógł przyjąć wybaczenie, o które prosisz inną, ważną dla ciebie osobę. Łatwiej będzie ci się na nie zdobyć, kiedy pogodzisz się z tym, że jesteś tylko niedoskonałą ludzką istotą, obdarzoną wieloma zaletami, ale nie wolną także od wad. Z akceptacji własnej kondycji płynie szacunek do samego siebie, który z kolei jest warunkiem szacunku dla innych. Powstrzymując się od osądu innych osób i ścisłej kontroli ich działań, stajesz się zarazem bardziej wielkoduszny wobec siebie. Jest to już właściwie początek wybaczenia sobie - te własne cechy, które dostrzegasz też u innych, podlegają tym samym twojej akceptacji. Gotowość wybaczenia sobie jest podstawą osiągnięcia harmonii w życiu z partnerem, a nade wszystko - osobistego przeżycia wewnętrznej harmonii, która napełnia serce miłością i pozwala żyć zgodnie z własnymi pragnieniami. Kiedy za młodu popełniałeś liczne pomyłki, spełniały one bardzo ważne zadanie. To, co teraz robisz prawidłowo, zawdzięczasz wyciągniętej z nich nauce. Właściwie mechanizm ten dotyczy nie tylko młodości, ale rozciąga się na całe życie. Jeśli po popełnionych dawniej błędach pozostało ci poczucie winy, znaczy to, że straciłeś cenne narzędzie pracy nad sobą. Poczucie winy więzi człowieka w bierności i szukaniu dla siebie kary. Jeśli uważasz, że jesteś do niczego, pamiętaj, że w tym pojęciu tkwi osąd - oczywiście niepotrzebny. Jeśli masz skłonność mówić tak o sobie w jakimkolwiek kontekście, tracisz na osądzanie siebie czas, który mógłbyś poświęcić pracy nad akceptacją siebie. Staraj się myśleć o sobie pozytywnie; podtrzymuje to i przywraca równowagę emocjonalną i zdrowie fizyczne. Zawsze mamy możliwość wyboru, a to, jakiego wyboru dokonamy, warunkuje nasze życie. Czy jesteśmy szczęśliwi czy nieszczęśliwi, zależy od tego, jakie życie wybraliśmy. Wybaczając sobie, stwarzamy naszej psychice warunki, by godziła się na wybaczenie innym. Więcej w książce: Odbudowywanie związków - Peter M Kalellis Powrót do: Tips & tricksJak zrobić samemu udane zdjęcia?Liczba wyświetleń: 272852W skrócie:Robienie sesji zdjęciowej samej sobie nastręcza wiele problemów nawet komuś, kto z aparatem fotograficznym jest oswojony, a co dopiero nowicjuszom. Przedstawiamy kilka rad, które powinny ułatwić przebrnięcie przez pierwsze samodzielne sesje i wypracowanie własnych metod artykułu dodano 34 komentarzy. Pokaż ma to, jak umówić się w kilkuosobowej grupie na sesję zdjęciową. Nie każdy jednak ma takie warunki i możliwości – a udane, dobre zdjęcia chce mieć każdy, Trzeba więc samemu chwycić za aparat. Robienie sesji zdjęciowej samej sobie nastręcza jednak problemy nawet komuś, kto z aparatem fotograficznym jest oswojony, a co dopiero nowicjuszom. Przedstawiamy kilka rad, które powinny ułatwić przebrnięcie przez pierwsze samodzielne sesje i wypracowanie własnych metod fotografowania. Wybór aparatu Dziś jest on oczywisty – wybieramy aparat cyfrowy. Ma on tę przewagę nad aparatem klasycznym, zwanym również analogowym, że nie musimy wywoływać filmu i robić z niego odbitek. Tym samym odpada stres związany z ewentualnym wstydem w zakładzie fotograficznym, zwłaszcza podczas odbierania gotowych odbitek. Aparat klasyczny ma jeszcze tę wadę, że efekt naszej pracy widzimy dopiero po czasie. Możemy więc bardzo pracowicie spędzić dzień, fotografując się na wszystkie strony, a po odebraniu gotowych zdjęć okaże się, że większość z nich do niczego się nie nadaje lub zwyczajnie nie jesteśmy z nich zadowoleni. Efekt pracy na aparacie cyfrowym widzimy natychmiast, a w dodatku można go jeszcze poprawić w komputerze (zeskanowane negatywy też można poddać obróbce komputerowej, co jednak nadal pociąga za sobą konieczność pójścia do zakładu fotograficznego – chyba, że komuś chce się inwestować w skaner do negatywów). Dużą zaletą cyfrowych aparatów jest także możliwość podłączenia ich do telewizora. Dzięki temu możemy znacznie lepiej widzieć, co będzie na zdjęciu. Możemy więc przybrać właściwą pozę, ustawić się tak, jak chcemy. Mamy też pewność, że w kadrze zmieściło się to, co miało się zmieścić. Przy wyborze pamiętajmy, że im wyższy model aparatu, tym więcej ma możliwości. Praktycznie każdym z nich da się zrobić dobre zdjęcie, a nawet te najprostsze cyfrówki kompaktowe dają o wiele więcej możliwości niż idiotkamery czyli ich odpowiedniki w świecie aparatów klasycznych. Najtańsze z nich można kupić już za ok. 500 zł, a za ok. 1000 zł kupimy już całkiem niezły kompakt z wyższej półki, mający wiele funkcji typowych dla profesjonalnych lustrzanek. Zdjęcia można wykonać także aparatem w telefonie komórkowym, tu jednak natrafimy na kilka podstawowych problemów. Po pierwsze w większości telefonów rozdzielczość zdjęć jest zdecydowanie za mała, by fotografie się do czegokolwiek nadawały, po drugie telefon raczej trudno jest ustawić, a po trzecie, jeśli nawet się to uda, to i tak nie ma w nim samowyzwalacza. Jeśli ktoś myśli o zakupie telefonu pod kątem robienia zdjęć, a nie stać go na wypasiony typ z aparatem minimum 3 mln pikseli i przynajmniej podstawowym zakresem funkcji (jak np. samowyzwalacz), to raczej niech sobie odpuści. Tło Jeżeli boimy się, że na fotografii zostanie rozpoznane nasze mieszkanie, najlepiej zrobić zdjęcia na tle jednokolorowych zasłon, pustej ściany itp. Jeśli jednak nie obawiamy się pokazać własnego mieszkania, poszukajmy najładniejszego kącika w mieszkaniu. Warto też posprzątać na planie. Nic tak nie szpeci dobrych zdjęć, jak bałagan, który panuje w tle. Oświetlenie Od właściwego oświetlenia zależy w dużej mierze jakość zdjęcia. Podstawowa zasada: zdjęcia robimy zgodnie z kierunkiem padania światła – nigdy odwrotnie. Nie stawajmy więc na tle okna w ciągu dnia, bo postać nie będzie dobrze widoczna. Trzeba też uważać, jeżeli robimy zdjęcia mając okno z boku. Zbyt intensywne światło wpadające przez okno może prześwietlić część zdjęcia, podczas gdy inna jego część – pozostająca w cieniu – będzie niedoświetlona (w lepszych aparatach do korekcji naświetlenia służą histogramy – warto zapoznać się z zasadami ich wykorzystania). Nie należy zatem robić zdjęć w pomieszczeniu, do którego wpadają promienie słoneczne, bo wtedy efekt ten będzie murowany. Okno powinno znajdować się naprzeciwko fotografowanej osoby. Warto jednak zadbać o dodatkowe sztuczne oświetlenie, bo zazwyczaj ilość światła wpadająca przez nasze okna jest za mała. Jeśli więc nie mieszkasz w wielkiej willi o przestronnych i jasnych pomieszczeniach, prawie na pewno w twoim pokoju będzie za ciemno. Sztuczne oświetlenie najprościej uzyskać z lampy błyskowej. Pamiętajmy jednak o tym, że zasięg większości lamp błyskowych wbudowanych w aparat nie przekracza 5 m, a w większości kompaktowych aparatów wynosi zaledwie ok. 3 – 3,5 m. Do doświetlenia zdjęcia za dnia to wystarczy, ale jeśli robimy zdjęcia w nocy, prawie zawsze będzie to za mało. Aby dobrze ująć całą sylwetkę, aparat trzeba ustawić w odległości co najmniej 3 m od fotografowanego obiektu. Stosowanie tylko lampy błyskowej da efekt niedoświetlenia postaci. Można posiłkować się ogólnym oświetleniem pomieszczenia, ale najlepiej wyposażyć się w lampy z żarówkami o mocy co najmniej 200 W lub ich energooszczędnymi odpowiednikami (świetlówkami kompaktowymi o mocy ok. 20 – 30 W lub mocniejszymi). Najlepiej, żeby były to dwie lampy oświetlające obiekt od przodu z obu jego stron. Przy odpowiednio mocnych żarówkach korzystanie z lampy błyskowej w ogóle nie będzie konieczne. Lampa błyskowa daje jeszcze jeden efekt, którego lepiej unikać: cień postaci na tle. Im bliżej tła znajduje się postać, tym krótszy jest cień. Przy bardzo bliskiej odległości od tła cień może dać wręcz efekt poruszonego zdjęcia. W zależności od zastosowanego oświetlenia, trzeba zastosować odpowiedni do niego balans bieli. Lepsze aparaty umożliwiają dostosowanie go do konkretnego rodzaju oświetlenia (np. lampa błyskowa, żarówka, świetlówka itp.). Właściwe ustawienie balansu bieli spowoduje, że zdjęcie nie wyjdzie „wyżarte” – aparat dobrze uchwyci wszystkie kolory i półtony. Złe dostosowanie balansu bieli może z kolei powodować zniekształcenie kolorów lub utratę półtonów czyli tzw. efekt rozlanej farby. SamowyzwalaczSamowyzwalacz to oczywiście jedna z najprostszych funkcji aparatu, umożliwiająca zrobienie zdjęcia przez sam aparat po odpowiednim jego zaprogramowaniu. Niektóre aparaty, oprócz klasycznego samowyzwalacza, mają też inne możliwości, np. wyzwalanie głosem, dzięki czemu nie musimy się śpieszyć z pozowaniem. Gdy już wszystko poukładamy jak trzeba, wystarczy krzyknąć lub klasnąć, a po 2 sek. zrobi się zdjęcie. Są też modele aparatów z samowyzwalaczem sterowanym pilotem. Ciekawą funkcją są zdjęcia cykliczne, dostępne w bardzo wielu modelach. Są one wykonywane automatycznie co zadany czas (np. co 10 sek.). Pomiędzy poszczególnymi zdjęciami możemy zmieniać pozy, miny itp. Wiele aparatów ma funkcję zdjęć cyklicznych, ale nie działa on razem z samowyzwalaczem. Z praktyki wynika, że zwykła funkcja samowyzwalacza jest na ogół wystarczająca, jednak wymaga cierpliwości i niekiedy sporego nakładu czasowego, by osiągnąć zamierzony efekt. Aby uprościć sobie pracę, ujęcia samej twarzy lub popiersia można robić „z ręki”. Trzymając aparat w wyciągniętej przed siebie ręce i kierując obiektyw „na wyczucie” na własną twarz, można zrobić całkiem udane zdjęcia portretowe. Statyw Rzecz niezbędna przy zdjęciach pozowanych i w dodatku robionych samowyzwalaczem. Dobrze jest mieć taki prawdziwy, profesjonalny statyw, bo wtedy możemy ustawić aparat tak jak nam najbardziej pasuje. Jednak to kolejna inwestycja, więc możemy go zastąpić małym, poręcznym statywem, który kupimy w każdym sklepie fotograficznym za ok. 30 – 50 zł. Ma on tę przewagę nad statywem profesjonalnym, że można go postawić prawie wszędzie i nie trzeba robić przemeblowania, co bywa niekiedy konieczne przy dużych statywach. Jeśli nie mamy nawet takiego małego statywu, trzeba kombinować – można ustawić aparat np. na stole, krześle, rozstawionej desce do prasowania i coś jeszcze pod niego podłożyć (np. książki, pudełko od butów itp.) – chodzi o to, by zapewnić aparatowi optymalną wysokość, mniej więcej taką, jak by aparat trzymał ktoś inny lub niższą – do połowy wysokości fotografowanego obiektu. Kadr Starajmy się robić zdjęcia tak, by kadr obejmował nieco więcej niż samą postać. Ma to znaczenie praktyczne, bo przy pracy z samowyzwalaczem możemy po prostu nie trafić w kadr i okaże się, że pieczołowicie układana fryzura lub nasze ulubione szpilki z niego wypadną. Poza tym lepiej jest mieć więcej niż mniej – w razie czego zdjęcie można potem wykadrować w Photoshopie. Trudniej jest w nim za to dołożyć brakujące w oryginalnym kadrze elementy. Dla efektu estetycznego warto też zadbać, by kadr nie był pusty – ograniczony tylko do fotografowanej postaci. Przygotowując aparat i ustawiając kadr pamiętajmy o wysokości, a przede wszystkim o tym, by obiektyw aparatu był skierowany na obiekt fotografowany prosto, a nie pod kątem. To bardzo ważne, bo możemy narazić się na niechciany efekt zniekształcenia postaci. Jeśli aparat ustawimy dość wysoko i nachylimy go pod kątem w dół, wówczas uzyskamy wydłużenie górnej części fotografii i skrócenie dolnej – a więc nasze nogi wyjdą nieproporcjonalnie krótkie. Ale... możemy też ten sam efekt wykorzystać, by nieco sobie poprawić figurę. Jeśli bowiem ustawimy aparat niżej i skierujemy obiektyw lekko do góry, wówczas możemy osiągnąć efekt wydłużenia nóg (byle nie przesadzać, bo to z kolei spowoduje, że skrócimy do karykaturalnych rozmiarów tułów i twarz. Taka sama zasada obowiązuje w kierunkach lewo – prawo. Obiektyw ustawiony prosto (idealnie pod kątem 90 stopni do powierzchni tła) powinien też znieść, a przynajmniej zminimalizować efekt cienia postaci na tle. Przygotowując kadr i ustawiając samowyzwalacz trzeba też zadbać o ostrość. Większość aparatów zapamiętuje ostrość na przyciśniętym do połowy spuście. Jeśli zaś ustawiamy ją bez obiektu, tylko na samym tle, to aparat tak ją zapamięta. Niektóre modele wyposażone są w funkcję ciągłej korekcji ostrości, która daje nam to, że w ogóle nie musimy się o nią martwić. Ustawiamy kadr, następnie wciskamy spust do końca, a gdy wejdziemy w niego, aparat sam dostosuje ostrość do naszej postaci. Gorzej, gdy nasz sprzęt takiej funkcji nie ma. Wówczas trzeba postarać się o coś, co znalazłoby się w kadrze w zastępstwie, a czego później łatwo będzie się można pozbyć (np. odrzucić na bok). Można też kombinować inaczej ustawiając ostrość na jakiś fragment mebla itp. Warunek – musimy później znaleźć się dokładnie w tej samej odległości od obiektywu, w której znajdował się punkt pomiaru ostrości. Niektóre aparaty mają funkcję ręcznego ustawiania ostrości, to ułatwia zadanie, bo możemy na stałe nastawić ostrość na odpowiednią odległość i nie musimy kombinować. Jest jeszcze jedna metoda, która pozwala na uzyskanie zdjęć w znacznie prostszy sposób. Wystarczy nakręcić film na aparacie, a następnie wykonać z niego stop-klatki. Taką możliwość dają już praktycznie wszystkie aparaty ze średniej i wyższej półki. Warunkiem jest jednak perfekcyjne oświetlenie planu. Warto też dodać, że zdjęcia takie nie będą nadzwyczajnej jakości ze względu na niską rozdzielczość. Amelia EdytaOpublikowane przez:Do artykułu dodano 34 komentarzy. Pokaż komentarze. Powrót do: Tips & tricks

jak zrobić samemu sobie dobrze