Hodowla rasy : Pies górski z Estrela (długowłosy) Ilość psów urodzonych w hodowli: 27 ; Zobacz wszystkie psy; Prezentacja hodowli: Członkowie (4): Awatar: Po roku przerwy i zdrowego trybu życia, Gabi (Chodsky Pes - Gira z Maleho Udoli) zostnie matką szczeniąt! Pies, ze znakomitej czeskiej hodowli to Emet, noszący tytuły: Czeskiego Champion'a 2016 oraz Czeskiego Champion'a Juniorów 2014. Emet urodził się 10.10.2012 i pochodzi od tytułowanych linii z czeskich hodowli. 4 Wrz. '17 Rasa pochodzi z miejscowości Castro Laboreiro, której zawdzięcza nazwę. Podobnie jak pies górski z Estrela jest jedną z najstarszych ras z Półwyspu Iberyjskiego. Żyje w górach Peneda i Soajo oraz regionach nad rzekami Minho i Lima. Można go spotkać na wysokościach do 1400 m n.p.m. Psy górskie z Estrela potrafią występować na odcinku od podnóża gór aż do wysokości 2000 metrów – na tej największej wysokości spotkać je można raczej tylko wtedy, kiedy stopnieją już zimowe śniegi, odsłaniając i nawadniając odżywające na wiosnę górskie łąki. Nie ma wśród ekspertów pełnej zgody co do dokładnego pochodzenia psa górskiego z Estrela. Alfa — wielki, brązowy pies z ciemnymi znaczeniami, pies górski z estrela (znany również jako Wschód) Beta — puchata, biała suczka, kuvasz (znana również jako Lawina) Zaspa — muskularny, biały pies o grubej sierści, polski owczarek podhalański Luka — szaro-srebrna, pręgowana suczka, pies z Castro Laboreiro Sasha — trójkolorowa suczka o długiej sierści, aidi Sacha Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Pies górski z Estrela- Dowód osobisty (na podstawie wzorca): Grupa: 2 FCI (pinczery sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła); sekcja (molosy typu górskiego) Wrażenie ogólne: Cao da Serra da Estrela to rosły pies w typie molosa, o prostokątnej sylwetce, mocnym kośćcu i charakterystycznym, „orlim” spojrzeniu Wzrost: pies 65–73 cm, suka 62–69 cm, z tolerancją do 2 cm w górę Waga: 35–60 kg Głowa: duża, długa i lekko wysklepiona, sucha. Stop nieznaczny, długość kufy równa długości mózgoczaszki. Profil wypukły, orli nos Oczy: małe, owalne, jasne, pożądane bursztynowe. Jasne oko nadaje psu charakterystyczny, ostry wyraz Uszy: małe w stosunku do wielkości psa, trójkątne, wiszące, odrzucone do tyłu tak, że wnętrze ucha jest widoczne Ogon: długi, wiszący, noszony szablasto, z haczykiem na końcu Sierść: dwie odmiany – długowłosa, o włosie prostym lub lekko falistym, tworzącym kryzę, portki i pióra oraz krótkowłosa (znacznie rzadsza, przynajmniej na wystawach). W każdym przypadku włos twardy i gruby, z gęstym podszerstkiem Umaszczenie: jednolite – płowe, szare, wilczaste lub pręgowane. Zazwyczaj występuje czarna maska. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na klatce piersiowej i palcach Pies górski z Estrela- Szczypta historii: Życie portugalskich pasterzy zaczęło się zmieniać dopiero w XX wieku. Wtedy też poznano ich psy. W latach 1908-1919 w regionie Estrela organizowano dla nich konkursy pracy finansowane przez ministerstwo rolnictwo, a oceniane przez komisję sędziowską. W roku 1922 powstał pierwszy standard rasy, opisując jedynie cechy wpływające na użytkowość. Wzorzec w dzisiejszym rozumieniu, pochodzący z 1933 roku, jako cechy wyróżniające portugalskie psy górskie, podawał zakończony haczykiem ogon, odrzucone ku tyłowi uszy i wilcze pazury na tylnych łapach. Dopiero w kolejnym wzorcu, z roku 1955, do dzisiejszej została ograniczona liczba dopuszczalnych umaszczeń. Do II wojny światowej hodowcami psów z Estrela pozostawali wyłącznie pasterze owiec; większość z nich najpewniej nie wiedziała nawet, że ich psy odpowiadają jakiemuś oficjalnemu wzorcowi i nie miała nic przeciwko kojarzeniu ich choćby z bernardynami, żeby zwiększyć rozmiary. Wznowione w 1951 roku konkursy pracy pozwoliły na poznanie lokalnej populacji, która zresztą stawała się coraz mniej jednolita, ponieważ nawet w te odległe rejony zaczęły docierać psy innych ras. Wkrótce zmienił się sposób hodowli owiec, a co za tym idzie, także styl życia ludzi. Te czynniki przyczyniły się do tego, że przyszłość rasy w latach 70. ubiegłego wieku stanęła pod znakiem zapytania. Dopiero obalenie dyktatora Salazara przyniosło poprawę sytuacji. Hodowla psów – wcześniej rozrywka najbogatszych, którzy najchętniej sprowadzali zwierzęta modnych ras z zagranicy – stała się bardziej powszechna, co wpłynęło na wzrost zainteresowania rodzimymi czworonogami. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 4 Brak głosów. Oceń artykuł! Aby ułatwić korzystanie z naszej strony internetowej, używamy plików z naszej strony, akceptujesz używanie plików cookies zgodne z naszą polityką prywatności. Więcej informacji

pies górski z estrela hodowla